Ginny wpadła tu z talerzem kanapek.
-Hej Bella. Przyniosłam Ci.... - zauważa że Bella płacze. Stawia talerz na szafce nocnej i siada na łóżku przyjaciółki. - Co się stało?

-Nie płacz. Poszukam go po lekcjach. Albo nawet pójdę za chwilę jeśli chcesz. - Dziewczyna pociesza przyjaciółkę i uśmiecha się. Rozumie co przeszła. Wie że nawet ten kto to widział, nie czuł się tak strasznie, nie bał się tak jak ona wtedy nawet w połowie. Nigdy nie zdarzyło jej się coś takiego. Czemu to rozumie? Po prostu ona też czuła się źle. Bała się. Ale mniej. Oczywiście był to mniejszy strach, ale za to strach o miłość. Wie że Bella będzie to pamiętać jeszcze długo. Czegoś takiego się nie zapomina. Ona sama wciąż płacze czasami zastanawiając się czy straciła swoją miłość na zawsze...

-Jeśli go nie znajdę, powiemy Ayi że możliwe że on go zabrał albo źle szukałam. A na razie w ogóle się tym nie przejmuj. Jesteś głodna? Zrobiłam Ci kanapki. - uśmiechnęła się wstając z łóżka.

- Walnęłam go cegłówką i związałam linami, ale co dalej się z nim stało... Chyba dalej tam jest. W sali.

-Jasne. Czego się nie robi dla przyjaciół - Ginny zabrała talerz i poszła do biblioteki.

-Już jestem! - Zawołała Ginny wchodząc  do pokoju - Proszę. Sok, magazyn i książki. Nie mogłam się zdecydować na jedną. -powiedziała do swojej przyjaciółki i usiadła na krześle obok Belli.

-Za 10 minut mam lekcje. Ale nie chcę cię opuszczać. Gdyby ktoś przy tobie był czułabym się lepiej.