Przychodzi do salonu. Zmęczona podróżą pada na sofę. W pokoju nikogo nie ma. Słychać tylko cicho głos telewizora, ktoś zapomniał go wyłączyć. Na zewnątrz było gorąco, strasznie się spociła, a w dodatku trudno było lecieć, bo wszędzie panoszyły się puszyste obłoki w które wlatywała przypadkiem i nie wiedziała gdzie leci. To strasznie przedłużyło jej podróż. Ale wreszcie tu była. Ach, jak dawno nie odwiedzała tego miejsca. Nie mogła się doczekać pierwszych lekcji i spotkania z nauczycielami. Zdecydowała pójść do wspólnej łazienki. Nie chciało jej się szukać w torbie kluczy do pokoju. Wstała z sofy i powolnym krokiem udała do łazienki.